Tuesday, 16 November 2010

video itiraf



"(şarkı)

işte böyle bazen bildiğim ya da bilmediğim sebeple öyle kötü hissettiğim zaman bunun bir film karesi olmasını istiyorum. yani oyunculukla bağlantım patetik bir yerden tutuyor. gerçek bir sebep mi? gerçek bir sebep. bilmem. bilmiyorum yanlış bir bağlantı mı?
o yüzden bir film yazmak ve o filmi çekmek istemekle, bir filmin içinde yer almak arasında farklı bir tedavi arayışı var. farklı problemler olabilir ama kökeni aynıysa biri semptomatik tedavi, belki öteki...bilmiyorum.

(şarkı)

yani tiyatro yapmak ya da film yapmak tahmin edildiği gibi sofistike bir şekilde insanın üretme ihtiyacına bağlanan birşey değil, çok daha ilkel birşey. karnın ağrıdığı içim tuvalete gitmek gibi birşey. o karanlığı kabul etmek lazım. ayrıca sürekli tedavi olamazsın. yani her gün bir oyundan bir oyuna, bir çekimdem bir çekime, bir senaryodan öbür senaryoya koşamayacağıma göre ki koşsam da...gene yol aynı yok sanki yok değişmeyecek gibi."





but remember some girls are bigger then others and..

1 comment:

cocostar said...

bi film cekmek ya da bi filmde oynamak gibi gudulerim olmadi ama bazi anlarin film karesi oldugunu dusunmek bana da tedavi edici geliyor. nedenini sen soyleyince kendi acimdan dusundum de daha net gorunuyor benim ki. olaya yaratma surecinden bakmadigim icin olabilir. hosuna gitmeyen-mutsuz/umutsuz/sikilmis ya da sadece uzgun hissettigin- anlarda bunun bi film karesi oldugunu dusunursen, kendine disaridan bakmis oluyorsun ve icerde duydugun binbir sesten arinmis birsey oluyor gordugun. ve gecip gidene kadar filmmis gibi izlemeye devam edebilirsen o ruh halini, gectiginde olumlu birseylere donusuyor sanki zihninin diplerinde.sanki.gibi.bilemedim.