bronşitin misyonu

Ne zor bir hastalıkmış. Günlerdir ne zor işlerle uğrşıyorum bölük pörçük uykularımda. İlk önce animasyonun fotoğraflarını çekmekle uğraşıyordum ama çektiğim fotoğraflar hamur mantar falan değil, çeşitli vektörel matematik çizimlerdi. Sıralarını zar zor anlıyarak çekiyordum çizgilerin açıların ve kesişen iki boyutlu amorf biçimlerin fotoğraflarını. Sonra o fotoğrafları metal çubuklara geçirmek gerekiyordu. Ama bundan evvel, iyi çubukları bulup çıkartmak diğerlerinden ayırmak gerekti. Bu çubukların bazıları fazla uzundu taşıyamıyordum ve bir sürü insandan oluşmuş bir bilim adamı kurulunun önünde yapıyordum bu işleri. Alkışlanıyordu. Gürültülü uzak.
Bu gece de, seçmiş olduğum çubuklara, avuç içi büyüklüğünde bir göz olan
öksürüğümü takmaya uğraşıyordum. Sonra sabaha doğru gök yüzünün varlığını bu adamlara kanıtlamam gerekti. Epey sürdü. Birşey yaptığımı hatırlamıyorum, sanki bekledik ve gördüler ve alkışladılar. Bir sonraki görev de gökyüzünün mavi olduğunu kanıtlamam idi. Bu sefer uykumun bittiğine ikna oldum ve kolaya kaçıp, mikrofona yaklaşıp 'evet mavidir' dedim, salonda bir alkış koptu, ben derhal sıvıştım salondan. Uynadım kalktım öksürüyorum. Saat 8:22