Gene yazmaya ara verdiğimin farkındayım Gökçe...ama hepiniz dağıldınız bir yerlere. İçersi çıfıt çarşısı, kapıların anahtarları birbirine karışmış, yarısı zaten kim bilir hangi dolabın, neyin altında. Yaşıyoruz, hayattayız onu biliyoruz. Sakin ol şimdilik. Aynalara bak da konuşmadan geç. Ne yapalım...Bir yere takılıp düşünce açılır çenelerimizzza!
