Geçen gece gene dizimi vurdum beton bir köşeye. Bu sefer, Augsburg'daki üçüncü sefer, yirmibeş yılda kaçıncı sefer kim bilir. Hep aynı dizin aynı tarafı. Bu bir takıntı mı? İhtiyaç mı? Regresyon mu? Tansiyon mu? Promasyon mu? Şemşiye mi? Kalanizasyon mu? Benjamin mi?
Kaçtı tamam evet.
Fakat bu arada Mösyö Öberjinn yaşlandı!
1- çürük dizim
2- sol üst köşede demir kopuzlarım, sağ üst köşede dört kurbağ aşamasının en küçük kurbağası duvardan etrafı izliyor, sol aşağıda 'çocuk'un çantası, sağ alt tarafta bozuk holahopum, ortada 'çocuk' ve pedalında uyuyan ben
3- yaşlandı Mösyö Öberjinn, dalları bastı kiraz. Yaşlandıkça daha da asabi oldu kendisi.
No comments:
Post a Comment